Het vierde Jaarboek Joris van Severen werd bij verschijnen einde mei jl. toegestuurd aan de toegetreden leden van het Studie- en Coördinatiecentrum Joris van Severen v.z.w. Dit jaarboek kan ook via de boekhandel besteld worden. We verwijzen daarvoor naar de practische gegevens onderaan deze mededeling. Het vierde jaarboek bundelt zes historische bijdragen m.b.t. Joris van Severen en zijn beweging het Verdinaso - waaronder de nog niet eerder gepubliceerde referaten van het 1e Colloquium Joris van Severen dat in 1998 doorging - en sluit af met een ontroerende gedicht. We vatten summier samen:

• In Joris van Severen, officier en antimilitarist besteedt Daniël Vanacker aandacht aan Van Severens ambivalente houding tenoverstaan van zijn officiersschap. Hij gaat ook uitgebreid in op de omstandigheden - het niet sanctioneren van een protestmanifestatie van Vlaamse soldaten - die leidde tot Van Severens degradatie.
• Joris van Severen en de avant-garde in de spiegel van 'Ter Waarheid' vormt de volledige en uitgebreide versie van Kurt Ravyts' referaat op het 1e colloquium Joris van Severen dat in 1998 doorging in de abdij van Zevenkerken. De uitgewerkte bijdrage sluit meteen ook een gedegen studie over Van Severens tijdschrift Ter Waarheid in. (synthese)
• In Een noodlottige dwaling gaat Maurits Cailliau in op Van Severens aversie tenoverstaan van Leo Meerts boek De nood van 't land, zoals deze tot uiting kwam in een pennetwist als verschenen in het weekblad De West-Vlaming en op Meerts klaarblijkelijke weerwraak terzake.
• De relatie Wies Moens-Joris van Severen vormt het afsluitende referaat van Frederik van Wayenberge op het 1e colloquium. De auteur schetst de beide episodes van samenwerking tussen Moens van Van Severen - rond het maandblad Ter Waarheid en bij de aanvang van het Verdinaso  - en speurt naar de oorzaken van het tot tweemaal toe spaak lopen van hun verhouding.(synthese)
• Sam van Clemen heeft zich in De inzet van Jef van Bilsen in het Verdinaso vanaf mei 1940 gewaagd aan een relaas over de evoluties binnen het verbond na de moord op Van Severen. Hij deed dit op basis van een onmiskenbaar belangrijke bron: de dagboeken en memoires van de eersterangs medespeler die Jef van Bilsen toen was en wist ontegensprekelijk nieuwe klemtonen te leggen.
• In De receptie van de Van Severen-biografie van Arthur de Bruyne ontleedt Pieter Jan Verstraete de wijze waarop De Bruynes baanbrekende Van Severen-biografie destijds onthaald werd. Vóór- en tegenstanders komen daarbij aan bod met hun respectievelijke interpretaties. Als toemaatje brengt de auteur ook nog de weergave van de appreciatie ten overstaan van Van Severen, zoals ze bleek in het repressie-weekblad Rommelpot.
• Peut-on oublier le cri... vormt een waardige sluitsteen voor dit 4e Jaarboek Joris van Severen. Het is een aan Van Severen en zijn streven gewijd gedicht van de Frans-Vlaamse bard Ghislain Gouwy, dat regelmatig op zijn repertoire staat. Het bewijst dat Van Severens naam en faam niet vergeten is in het land "over de Schreve".